Sakaryali
Active member
Geri ödeme istemek konusunda isteksizim; Sanırım biz sormadan bize borcunu ödemek onlara düşüyor. İlk parayı bir hediye olarak kabul etmeye istekliyken (gerçi bunu tercih etmememe rağmen) diğer paranın bize iade edilmesi gerektiğini açıkça belirttim. Kocam ve ben emekliliğe yaklaştığımızda, bu para emeklilik hesabımız için faydalı olacaktır. Geri ödeme talep ediyor muyuz yoksa bunu zor yoldan öğrenilen bir ders olarak mı görüyoruz? isim saklı
Ahlaki Mesele basit: gerekli olmayan şeylere para harcıyorsunuz ve paranın – ya da en azından bir kısmının – bir borç olduğunu belirttiniz. Senin adına, tüm paranın bir borç olduğunu varsaymanın ve senin toplamana izin vermemenin adil olacağına katılıyorum. Cömertlik alıcılarının kötü yanıt vermesinin nedenleri vardır; kendilerini aşağılanmış ve dolayısıyla üzgün hissedebilirler. Ama bunların hiçbiri onun sizinle olan ilişkisini zedelemişe benzemiyor – kitabınızda onlar hâlâ harika insanlar.
Ve bunu belli bir hassasiyetle yaptınız. “Mümkünse bize geri ödeyin” dediğinizde, iyiliğiniz için endişelenmiş olabilirsiniz, ancak aynı zamanda ilişkinizin eşit düzeyde olduğunu ve kendinizi bir patron olarak görmediğinizi de teyit etmiş olursunuz. (Seneca’nın zamanındaki Romalılar arasında merkezi bir toplumsal ilişki, Patronus ve olmak Müşteriler, hayırsever ve onun yararlanıcıları.) Kişilerarası ilişkilerimizde, duygusal cömertlik genellikle mali cömertliği gizlememizi gerektirir. Zengin bir arkadaş sana verdiği parayı geri ödemene aldırış etmese bile, bunun sadece bir borç olduğu konusunda sana güvence vererek egonu yatıştırabilir. Ancak sistem, borcu ödemek için gerçekten çaba sarf ettiğinizde en iyi şekilde çalışır. Bu durumda, sağladığınız paranın sizin için önemli olduğu açıktır. Bu iyi arkadaşlarınız, en azından bu açıdan kötü arkadaşlar.
Bu yüzden ondan geri ödeme istemenin incelikli ve sevgi dolu bir yolunu bulmaya çalışın. Bunun bir riski vardır: sizi utandırabilir ve değer verdiğiniz bir ilişkiyi zorlayabilir. Ancak dostluk, iki tarafın iyi niyetini gerektirir ve bu ödenmemiş borç, düşüncelerinizi kemirir. Bundan bahsetmezsen, korkarım arkadaşlığın da zarar görebilir. Belki?
Kwame Anthony Appiah, NYU’da felsefe öğretiyor. Kitapları arasında Cosmopolitanism, The Honor Code ve The Lies That Bind: Rethinking Identity sayılabilir. Talep göndermek için: ethicists@Haber adresine e-posta gönderin; veya The Ethicist, Haber Magazine, 620 Eighth Avenue, New York, NY 10018 adresine posta gönderin. (Gündüz bir telefon numarası verin.)
Ahlaki Mesele basit: gerekli olmayan şeylere para harcıyorsunuz ve paranın – ya da en azından bir kısmının – bir borç olduğunu belirttiniz. Senin adına, tüm paranın bir borç olduğunu varsaymanın ve senin toplamana izin vermemenin adil olacağına katılıyorum. Cömertlik alıcılarının kötü yanıt vermesinin nedenleri vardır; kendilerini aşağılanmış ve dolayısıyla üzgün hissedebilirler. Ama bunların hiçbiri onun sizinle olan ilişkisini zedelemişe benzemiyor – kitabınızda onlar hâlâ harika insanlar.
Birinci yüzyılda Stoacı olan Seneca, ideal olarak verenlerin verdiklerini unutmaları gerektiğini (insanlara onlar için ne yaptığınızı söylemeye devam etmenin iğrenç olduğu konusunda uyardı), alıcıların ise bir şey aldıklarını asla unutmamaları gerektiğini yazdı. Aslında, bir başarıyı unutmanın sizi “en kötü ve en nankör” yararlanıcı yaptığını düşündü. Arkadaşlarınız cömertliğinizi bir hediye olarak zihinsel olarak bir kenara mı attılar? Bir bakıma, tek bir şey vardı: Para, finans uzmanlarının “hediye kredisi” dediği şeydi – ihtiyacı olan arkadaşlara yardım etmeyi amaçlayan bir tür kredi.
Ve bunu belli bir hassasiyetle yaptınız. “Mümkünse bize geri ödeyin” dediğinizde, iyiliğiniz için endişelenmiş olabilirsiniz, ancak aynı zamanda ilişkinizin eşit düzeyde olduğunu ve kendinizi bir patron olarak görmediğinizi de teyit etmiş olursunuz. (Seneca’nın zamanındaki Romalılar arasında merkezi bir toplumsal ilişki, Patronus ve olmak Müşteriler, hayırsever ve onun yararlanıcıları.) Kişilerarası ilişkilerimizde, duygusal cömertlik genellikle mali cömertliği gizlememizi gerektirir. Zengin bir arkadaş sana verdiği parayı geri ödemene aldırış etmese bile, bunun sadece bir borç olduğu konusunda sana güvence vererek egonu yatıştırabilir. Ancak sistem, borcu ödemek için gerçekten çaba sarf ettiğinizde en iyi şekilde çalışır. Bu durumda, sağladığınız paranın sizin için önemli olduğu açıktır. Bu iyi arkadaşlarınız, en azından bu açıdan kötü arkadaşlar.
Bu yüzden ondan geri ödeme istemenin incelikli ve sevgi dolu bir yolunu bulmaya çalışın. Bunun bir riski vardır: sizi utandırabilir ve değer verdiğiniz bir ilişkiyi zorlayabilir. Ancak dostluk, iki tarafın iyi niyetini gerektirir ve bu ödenmemiş borç, düşüncelerinizi kemirir. Bundan bahsetmezsen, korkarım arkadaşlığın da zarar görebilir. Belki?
Kwame Anthony Appiah, NYU’da felsefe öğretiyor. Kitapları arasında Cosmopolitanism, The Honor Code ve The Lies That Bind: Rethinking Identity sayılabilir. Talep göndermek için: ethicists@Haber adresine e-posta gönderin; veya The Ethicist, Haber Magazine, 620 Eighth Avenue, New York, NY 10018 adresine posta gönderin. (Gündüz bir telefon numarası verin.)