Sakaryali
Active member
Bir bebeği büyütmek çok fazla enerji gerektirir; bunu hamile olan herkese sorun. Ancak bilim insanları bunun tam olarak ne kadar olduğunu ancak şimdi keşfediyorlar.
Perşembe günü Science dergisinde yayınlanan bir çalışmada Avustralyalı araştırmacılar, insan hamileliğinin dokuz ay boyunca yaklaşık 50.000 kaloriye ihtiyaç duyduğunu tahmin etti. Bu, yaklaşık 50 litrelik Ben ve Jerry's Cherry Garcia dondurmasına eşdeğerdir ve araştırmacıların beklediğinden çok daha fazladır.
Önceki tahminler daha düşüktü çünkü bilim insanları genellikle üreme için gereken enerjinin çoğunun, nispeten küçük olan fetüste depolanacağını varsayıyordu.
Ancak Monash Üniversitesi'nden evrimsel biyolog Dustin Marshall ve öğrencileri, insan bebeğinin dokularında depolanan enerjinin, hamileliğin toplam enerji maliyetinin yalnızca yüzde 4'ünü oluşturduğunu buldu. Geriye kalan yüzde 96 ise kadının vücudunun ihtiyaç duyduğu ek yakıttır.
“Bebeğin kendisi bir yuvarlama hatasına dönüşüyor” dedi Dr. Marshall. “Bunu anlamamız biraz zaman aldı.”
Bu keşif Dr. Marshall'ın metabolizma üzerine uzun yıllara dayanan araştırmaları. Farklı türlerin farklı enerji gereksinimlerini karşılaması gerekir. Örneğin sıcakkanlı memeliler vücut ısısını sabit tutabilir ve sıcaklıklar düştüğünde bile aktif kalabilir.
Ancak sıcakkanlı olmanın dezavantajları da vardır. Yüksek metabolizma hızını korumak için memelilerin sürekli olarak fırını beslemesi gerekir. Buna karşılık, soğukkanlı bir yılan öğünler arasında haftalarca kalabilir.
Dr. Marshall, düzinelerce türün yaşamları boyunca tükettiği enerjinin tam bir envanterini çıkarmak için yola çıktı. Çoğu dişinin yalnızca kendi vücutlarına yakıt sağlamakla kalmayıp aynı zamanda yavrularına da ek enerji aktarması gerektiğini fark etti.
Dr. Marshall çoğaltma maliyetlerini araştırmaya başladığında güvenilir rakamlar bulamadı. Bazı araştırmacılar dolaylı maliyetlerin (kadınların hamilelik sırasında kendi vücutlarına güç sağlamak için kullandıkları enerjinin) bebeğin dokularındaki doğrudan enerjinin yüzde 20'si kadar az olabileceğini öne sürdü. Ama Dr. Marshall onun spekülasyonlarına güvenmedi.
O ve öğrencileri maliyetleri kendileri tahmin etmeye koyuldular. Her yavrunun dokusunda depolanan enerji gibi bilgiler için bilimsel literatürü araştırdılar. Ayrıca bilim adamlarının annelerin ne kadar oksijen kullandığını ölçerek tahmin edebileceği üreme sırasında dişilerin genel metabolizma hızını da araştırdılar.
“İnsanlar oyalanıyor ve türleri hakkında veri topluyorlardı ama kimse bunları bir araya getirmiyordu” diyor Dr. Marshall.
Bu verileri toplayan araştırmacılar, böceklerden yılanlara ve keçilere kadar 81 türün üreme maliyetlerini tahmin etti.
Bir hayvanın büyüklüğünün, üremek için ihtiyaç duyduğu enerji miktarı üzerinde büyük bir etkisi olduğunu buldular. Örneğin, rotifer adı verilen mikroskobik hayvanların yavru üretmek için kalorinin milyonda birinden daha azına ihtiyacı vardır. Buna karşılık, beyaz kuyruklu bir geyiğin bir geyik yavrusu doğurması için 112.000'den fazla kaloriye ihtiyacı vardır.
Bir türün metabolizması da bir rol oynar. Sıcakkanlı memeliler, sürüngenlerden ve aynı büyüklükteki diğer soğukkanlı hayvanlardan üç kat daha fazla enerji kullanırlar.
En büyük sürpriz ise Dr. Marshall ve öğrencileri birçok türde hamileliğin dolaylı maliyetlerinin doğrudan maliyetlerden daha yüksek olduğunu buldu.
En uç sonuçlar memelilerde elde edildi. Ortalama olarak dişi bir memelinin hamilelik sırasında kullandığı enerjinin yalnızca yüzde 10'u yavrularına aktarılıyordu.
“Beni şok etti” dedi Dr. Marshall. “Kaynaklara birçok kez döndük çünkü teorinin beklentilerine göre şaşırtıcı derecede yüksek görünüyordu.”
Araştırmada yer almayan Riverside Kaliforniya Üniversitesi'nden evrimsel biyolog David Reznick de dolaylı maliyetlerin bu kadar yüksek olabileceği karşısında şaşkına döndü. “Ben öyle düşünmemiştim” dedi.
Ve onu daha da şaşırtan şey Dr. Bu rakamları ilk belirleyen Marshall'ın ekibi oldu. “Silahsızlandırıyor” dedi. “Bunu daha önce birisinin yaptığını düşünüyorsun.”
Çalışma, bazı türlerin neden diğerlerinden daha yüksek dolaylı maliyetlere sahip olduğuna dair kanıt sağlıyor. Yumurtlayan yılanlar, canlı yavru doğuran yılanlara göre çok daha az dolaylı enerji kullanır. Canlı yılanlar embriyoların kendi vücutlarında büyümesine yardımcı olurken, yumurtlayan anneler yavrularını vücutlarından daha çabuk serbest bırakabilirler.
Memelilerin hamilelik için bu kadar yüksek dolaylı maliyetler ödemesinin birkaç nedeni olabilir. Pek çok tür, örneğin besin maddelerini embriyolarına aktarmak için plasenta oluşturur. Dr. Marshall, kadınların diğer memelilerin çoğundan daha uzun süre hamile kalması nedeniyle bunun insanlara maliyetinin özellikle yüksek olduğundan şüpheleniyor.
Dr. Marshall, yeni bulguların aynı zamanda dişi memelilerin doğumdan sonra yavrularına bakmak için neden bu kadar çaba harcadıklarını da açıklayabileceğini söyledi: Çünkü hamilelik sırasında çok fazla çaba harcadılar.
“Projede zaten çok büyük batık maliyetleriniz var” diyor Dr. Marshall.
Perşembe günü Science dergisinde yayınlanan bir çalışmada Avustralyalı araştırmacılar, insan hamileliğinin dokuz ay boyunca yaklaşık 50.000 kaloriye ihtiyaç duyduğunu tahmin etti. Bu, yaklaşık 50 litrelik Ben ve Jerry's Cherry Garcia dondurmasına eşdeğerdir ve araştırmacıların beklediğinden çok daha fazladır.
Önceki tahminler daha düşüktü çünkü bilim insanları genellikle üreme için gereken enerjinin çoğunun, nispeten küçük olan fetüste depolanacağını varsayıyordu.
Ancak Monash Üniversitesi'nden evrimsel biyolog Dustin Marshall ve öğrencileri, insan bebeğinin dokularında depolanan enerjinin, hamileliğin toplam enerji maliyetinin yalnızca yüzde 4'ünü oluşturduğunu buldu. Geriye kalan yüzde 96 ise kadının vücudunun ihtiyaç duyduğu ek yakıttır.
“Bebeğin kendisi bir yuvarlama hatasına dönüşüyor” dedi Dr. Marshall. “Bunu anlamamız biraz zaman aldı.”
Bu keşif Dr. Marshall'ın metabolizma üzerine uzun yıllara dayanan araştırmaları. Farklı türlerin farklı enerji gereksinimlerini karşılaması gerekir. Örneğin sıcakkanlı memeliler vücut ısısını sabit tutabilir ve sıcaklıklar düştüğünde bile aktif kalabilir.
Ancak sıcakkanlı olmanın dezavantajları da vardır. Yüksek metabolizma hızını korumak için memelilerin sürekli olarak fırını beslemesi gerekir. Buna karşılık, soğukkanlı bir yılan öğünler arasında haftalarca kalabilir.
Dr. Marshall, düzinelerce türün yaşamları boyunca tükettiği enerjinin tam bir envanterini çıkarmak için yola çıktı. Çoğu dişinin yalnızca kendi vücutlarına yakıt sağlamakla kalmayıp aynı zamanda yavrularına da ek enerji aktarması gerektiğini fark etti.
Dr. Marshall çoğaltma maliyetlerini araştırmaya başladığında güvenilir rakamlar bulamadı. Bazı araştırmacılar dolaylı maliyetlerin (kadınların hamilelik sırasında kendi vücutlarına güç sağlamak için kullandıkları enerjinin) bebeğin dokularındaki doğrudan enerjinin yüzde 20'si kadar az olabileceğini öne sürdü. Ama Dr. Marshall onun spekülasyonlarına güvenmedi.
O ve öğrencileri maliyetleri kendileri tahmin etmeye koyuldular. Her yavrunun dokusunda depolanan enerji gibi bilgiler için bilimsel literatürü araştırdılar. Ayrıca bilim adamlarının annelerin ne kadar oksijen kullandığını ölçerek tahmin edebileceği üreme sırasında dişilerin genel metabolizma hızını da araştırdılar.
“İnsanlar oyalanıyor ve türleri hakkında veri topluyorlardı ama kimse bunları bir araya getirmiyordu” diyor Dr. Marshall.
Bu verileri toplayan araştırmacılar, böceklerden yılanlara ve keçilere kadar 81 türün üreme maliyetlerini tahmin etti.
Bir hayvanın büyüklüğünün, üremek için ihtiyaç duyduğu enerji miktarı üzerinde büyük bir etkisi olduğunu buldular. Örneğin, rotifer adı verilen mikroskobik hayvanların yavru üretmek için kalorinin milyonda birinden daha azına ihtiyacı vardır. Buna karşılık, beyaz kuyruklu bir geyiğin bir geyik yavrusu doğurması için 112.000'den fazla kaloriye ihtiyacı vardır.
Bir türün metabolizması da bir rol oynar. Sıcakkanlı memeliler, sürüngenlerden ve aynı büyüklükteki diğer soğukkanlı hayvanlardan üç kat daha fazla enerji kullanırlar.
En büyük sürpriz ise Dr. Marshall ve öğrencileri birçok türde hamileliğin dolaylı maliyetlerinin doğrudan maliyetlerden daha yüksek olduğunu buldu.
En uç sonuçlar memelilerde elde edildi. Ortalama olarak dişi bir memelinin hamilelik sırasında kullandığı enerjinin yalnızca yüzde 10'u yavrularına aktarılıyordu.
“Beni şok etti” dedi Dr. Marshall. “Kaynaklara birçok kez döndük çünkü teorinin beklentilerine göre şaşırtıcı derecede yüksek görünüyordu.”
Araştırmada yer almayan Riverside Kaliforniya Üniversitesi'nden evrimsel biyolog David Reznick de dolaylı maliyetlerin bu kadar yüksek olabileceği karşısında şaşkına döndü. “Ben öyle düşünmemiştim” dedi.
Ve onu daha da şaşırtan şey Dr. Bu rakamları ilk belirleyen Marshall'ın ekibi oldu. “Silahsızlandırıyor” dedi. “Bunu daha önce birisinin yaptığını düşünüyorsun.”
Çalışma, bazı türlerin neden diğerlerinden daha yüksek dolaylı maliyetlere sahip olduğuna dair kanıt sağlıyor. Yumurtlayan yılanlar, canlı yavru doğuran yılanlara göre çok daha az dolaylı enerji kullanır. Canlı yılanlar embriyoların kendi vücutlarında büyümesine yardımcı olurken, yumurtlayan anneler yavrularını vücutlarından daha çabuk serbest bırakabilirler.
Memelilerin hamilelik için bu kadar yüksek dolaylı maliyetler ödemesinin birkaç nedeni olabilir. Pek çok tür, örneğin besin maddelerini embriyolarına aktarmak için plasenta oluşturur. Dr. Marshall, kadınların diğer memelilerin çoğundan daha uzun süre hamile kalması nedeniyle bunun insanlara maliyetinin özellikle yüksek olduğundan şüpheleniyor.
Dr. Marshall, yeni bulguların aynı zamanda dişi memelilerin doğumdan sonra yavrularına bakmak için neden bu kadar çaba harcadıklarını da açıklayabileceğini söyledi: Çünkü hamilelik sırasında çok fazla çaba harcadılar.
“Projede zaten çok büyük batık maliyetleriniz var” diyor Dr. Marshall.