Sakaryali
Active member
Jancee Dunn bu hafta yok. Ben Christina Caron, Kuyu Birimi muhabiriyim, onu temsil ediyorum.
Geniş ailemden uzakta Kaliforniya’da büyüyen ağabeyim ve ben, tatil sezonunu her zaman akrabalarımıza teşekkür mektupları yazarak sonlandırırdık. 8 yaşında bir çocuk olarak, notların bir oyuncak bebeğin veya yeni bir giysinin zorunlu olarak kabul edilmesinden çok daha fazlası olduğunu fark ettim: onlar aynı zamanda hayatımın parçalarını halalarım, amcalarım ve büyükanne ve büyükbabamla paylaşmak için bir fırsattı. nadiren gördüm.
Bugünlerde mektup yazmak neredeyse modası geçmiş gibi geliyor, ancak Haziran ayında şükran duygusunun arkasındaki bilimi keşfettiğimde, bunu ifade etmenin zaman alıcı olması gerekmediğini öğrendim. Kısa, düşündürücü bir metin bile sosyal ilişkilerimizi güçlendirebilir.
Minnettar bir tutum geliştirmek ve nimetlerimiz üzerinde düşünmek için günde birkaç dakika ayırmak da depresyon ve kaygı belirtilerini azaltabilir, benlik saygısını artırabilir ve yaşam memnuniyetini artırabilir.
Bir uzmanın dediği gibi, “Minnettarlık, vermeye devam ettiğiniz hediye gibi görünüyor.”
Bunu göz önünde bulundurarak, Haberler okuyucularından şükran pratiğini nasıl uyguladıklarını bize sorduk ve yaklaşık 800 yanıt aldık. İşte stratejilerinden bazıları.
Takdirinizi gösterin.
Michigan, Traverse City’de yaşayan 63 yaşındaki Jeanne Rogow, “Kocam ve ben, her gün minnettar olduğumuz üç şeyi sırayla paylaşıyoruz” dedi. “Bir günü kaçırırsak, uyumadan önce kendime söylerim.”
New Jersey, Fort Lee’den 69 yaşındaki Mitchell Shapiro, ne zaman yemek pişirse karısına teşekkür ettiğini söyledi. “Yemek yapmayı gerçekten sevmiyor,” diye ekledi. “Ben bulaşıkları yıkayacağım. Çok teşekkür ederim.”
Ve yine New Jersey’de yaşayan 75 yaşındaki William McDonnell, kibar ve yardımsever herkese teşekkür mektupları yazıyor. Bir mağazadaki müşteri hizmetleri temsilcisi veya onlarla vakit geçiren bir akraba olabilir. “İnsanlar, yaptıkları olumlu bir şey için tanınıp kabul edildiklerinde gerçekten minnettar oluyorlar” dedi.
Minnettarlığı hareketle karıştırın.
Birkaç okuyucu, eğitimin şükran egzersizleriyle iyi gittiğini söyledi.
Connecticut, Sharon’dan 66 yaşındaki Deborah Rathbun, haftada birkaç kez yürüyor ve her zaman onu çevreleyen güzelliğe odaklanıyor: “gökyüzünün mavisi, ağaçların yeşil yaprakları, bayrağın rüzgarda asilce dalgalanışı.” , bahçelerin çok ihtiyaç duyduğu bir çiseleme.”
Ardından, son 24 saati düşünür ve “iyi giden veya mutlu olduğum çok az şeyi” düşünür. Bir kasiyerle dostça veya eğlenceli bir alışveriş olabilir veya sonunda bir arkadaşına gönderdiği düşünceli mesaj olabilir.
Yürümeyi bitirdiğinde, zihninin “sakin ve net” hissettiğini söyledi.
onu kaydet
100’den fazla katılımcı, hayatlarındaki güzel şeyleri takip etmek için Day One, Gratitude Plus ve Flavours of Gratefulness gibi günlükleri veya uygulamaları kullandıklarını söyledi.
San Antonio’da yaşayan 35 yaşındaki Elizabeth Chan, “Terapistimin bana öğrettiği en iyi şey, ‘zaferimi’ her gün kaydetmekti” dedi. “On yıllardır körelmiş olan iyimserlik kaslarımı geliştirmeme yardımcı oldu.”
Sanatsal yönünüzü ifade edin.
Kingston, NY’den 49 yaşındaki Owen Harvey, “Küçük sulu boyalar yapıyorum ve arkasına bir not yazıyorum” dedi. Daha sonra bunları bir arkadaşına veya aile üyesine postalar.
Bay Harvey, alışkanlığın pandeminin en izole anlarında başladığını söyledi.
“Sosyal medyanın benim sahip olmadığım samimiyetten yoksun olduğunu hissettim” dedi. “Her şey çok kişisel hissettirmedi.”
Bunu akşam rutininizin bir parçası haline getirin.
70 yaşındaki Carol Magowan, “Her gece ışıkları kapatıp rahat bir uyku pozisyonuna geçtikten sonra, gün içinde tanıştığım herkese teşekkür ediyor, rahatlık diliyor ve günümde yanımda oldukları için teşekkür ediyorum” dedi. , Salisbury, Connecticut’tan.
Liste o kadar uzun ki, diye ekledi, genellikle bitirmeden uyuyakalır.
“Derin sakinliğin yanı sıra faydası, insan varlığına ve bu dünyadaki yerime derin bir bağlılık duygusudur” dedi.
Grup olarak teşekkür edin.
Boston’dan 52 yaşındaki Louise Miller, şükran listesini bir günlüğe yazdığını ve ardından listeyi, listesini paylaşan bir grup arkadaşına mesaj olarak gönderdiğini söyledi. “Neredeyse her zaman bende daha fazla minnettarlık uyandıran bir şey içerirler – bu bulaşıcıdır!” dedi.
Brooklyn’de ikamet eden 33 yaşındaki Zach Ford, yaklaşık altı yıl önce ayık kaldığı ilk birkaç haftadan bu yana neredeyse her gün şükran pratiği yaptığını söyledi. Her sabah şükran listesini bir avuç insanla bir e-postada paylaşıyor.
Ford, “Ayıklığımın ilk birkaç gününde, kutlayacak çok şeyim olduğunu hissetmedim,” dedi ve ekledi: “Minnettarlık pratiğine başlamak, bazı şeyleri yeniden tanımlamama yardımcı oldu. Negatife veya iyi gitmeyen şeylere odaklanmak yerine pozitif olanı vurgulamaya başladım.”
“Artık acı ya da üzüntü hissetmediğim anlamına gelmiyor,” diye ekledi, “ama bu, iyiyi ve kötüyü aynı anda tutabileceğim ve umutsuzluk anlarının önemli ölçüde azaldığı anlamına geliyor.”
Diş eti hastalığı erken evrelerinde nasıl anlaşılır?
30 yaşın üzerindeki ABD’li yetişkinlerin neredeyse yarısı, tedavi edilmediği takdirde çözülmesi zor olabilecek diş eti hastalığı belirtileri gösteriyor. İşte nedenleri ve erken belirtileri, nasıl önleneceği ve diş hekimlerinin onu tedavi etmek için neler yapabileceği dahil olmak üzere diş eti hastalığı hakkında bilmeniz gerekenler.
Hikayeyi oku: Ağzımızda uyuyan “sessiz hastalık”
İçmek Antrenmanınızı Bozar mı?
İçki ve spor aşığıysanız, er ya da geç kendinizi bir antrenmandan ya da spor etkinliğinden önce ya da sonra bir kokteyl düşünürken bulabilirsiniz. Her ikisini de başarmanın en stratejik yolları hakkında egzersiz ve beslenme uzmanlarından altı ipucu.
Geniş ailemden uzakta Kaliforniya’da büyüyen ağabeyim ve ben, tatil sezonunu her zaman akrabalarımıza teşekkür mektupları yazarak sonlandırırdık. 8 yaşında bir çocuk olarak, notların bir oyuncak bebeğin veya yeni bir giysinin zorunlu olarak kabul edilmesinden çok daha fazlası olduğunu fark ettim: onlar aynı zamanda hayatımın parçalarını halalarım, amcalarım ve büyükanne ve büyükbabamla paylaşmak için bir fırsattı. nadiren gördüm.
Bugünlerde mektup yazmak neredeyse modası geçmiş gibi geliyor, ancak Haziran ayında şükran duygusunun arkasındaki bilimi keşfettiğimde, bunu ifade etmenin zaman alıcı olması gerekmediğini öğrendim. Kısa, düşündürücü bir metin bile sosyal ilişkilerimizi güçlendirebilir.
Minnettar bir tutum geliştirmek ve nimetlerimiz üzerinde düşünmek için günde birkaç dakika ayırmak da depresyon ve kaygı belirtilerini azaltabilir, benlik saygısını artırabilir ve yaşam memnuniyetini artırabilir.
Bir uzmanın dediği gibi, “Minnettarlık, vermeye devam ettiğiniz hediye gibi görünüyor.”
Bunu göz önünde bulundurarak, Haberler okuyucularından şükran pratiğini nasıl uyguladıklarını bize sorduk ve yaklaşık 800 yanıt aldık. İşte stratejilerinden bazıları.
Takdirinizi gösterin.
Michigan, Traverse City’de yaşayan 63 yaşındaki Jeanne Rogow, “Kocam ve ben, her gün minnettar olduğumuz üç şeyi sırayla paylaşıyoruz” dedi. “Bir günü kaçırırsak, uyumadan önce kendime söylerim.”
New Jersey, Fort Lee’den 69 yaşındaki Mitchell Shapiro, ne zaman yemek pişirse karısına teşekkür ettiğini söyledi. “Yemek yapmayı gerçekten sevmiyor,” diye ekledi. “Ben bulaşıkları yıkayacağım. Çok teşekkür ederim.”
Ve yine New Jersey’de yaşayan 75 yaşındaki William McDonnell, kibar ve yardımsever herkese teşekkür mektupları yazıyor. Bir mağazadaki müşteri hizmetleri temsilcisi veya onlarla vakit geçiren bir akraba olabilir. “İnsanlar, yaptıkları olumlu bir şey için tanınıp kabul edildiklerinde gerçekten minnettar oluyorlar” dedi.
Minnettarlığı hareketle karıştırın.
Birkaç okuyucu, eğitimin şükran egzersizleriyle iyi gittiğini söyledi.
Connecticut, Sharon’dan 66 yaşındaki Deborah Rathbun, haftada birkaç kez yürüyor ve her zaman onu çevreleyen güzelliğe odaklanıyor: “gökyüzünün mavisi, ağaçların yeşil yaprakları, bayrağın rüzgarda asilce dalgalanışı.” , bahçelerin çok ihtiyaç duyduğu bir çiseleme.”
Ardından, son 24 saati düşünür ve “iyi giden veya mutlu olduğum çok az şeyi” düşünür. Bir kasiyerle dostça veya eğlenceli bir alışveriş olabilir veya sonunda bir arkadaşına gönderdiği düşünceli mesaj olabilir.
Yürümeyi bitirdiğinde, zihninin “sakin ve net” hissettiğini söyledi.
onu kaydet
100’den fazla katılımcı, hayatlarındaki güzel şeyleri takip etmek için Day One, Gratitude Plus ve Flavours of Gratefulness gibi günlükleri veya uygulamaları kullandıklarını söyledi.
San Antonio’da yaşayan 35 yaşındaki Elizabeth Chan, “Terapistimin bana öğrettiği en iyi şey, ‘zaferimi’ her gün kaydetmekti” dedi. “On yıllardır körelmiş olan iyimserlik kaslarımı geliştirmeme yardımcı oldu.”
Sanatsal yönünüzü ifade edin.
Kingston, NY’den 49 yaşındaki Owen Harvey, “Küçük sulu boyalar yapıyorum ve arkasına bir not yazıyorum” dedi. Daha sonra bunları bir arkadaşına veya aile üyesine postalar.
Bay Harvey, alışkanlığın pandeminin en izole anlarında başladığını söyledi.
“Sosyal medyanın benim sahip olmadığım samimiyetten yoksun olduğunu hissettim” dedi. “Her şey çok kişisel hissettirmedi.”
Bunu akşam rutininizin bir parçası haline getirin.
70 yaşındaki Carol Magowan, “Her gece ışıkları kapatıp rahat bir uyku pozisyonuna geçtikten sonra, gün içinde tanıştığım herkese teşekkür ediyor, rahatlık diliyor ve günümde yanımda oldukları için teşekkür ediyorum” dedi. , Salisbury, Connecticut’tan.
Liste o kadar uzun ki, diye ekledi, genellikle bitirmeden uyuyakalır.
“Derin sakinliğin yanı sıra faydası, insan varlığına ve bu dünyadaki yerime derin bir bağlılık duygusudur” dedi.
Grup olarak teşekkür edin.
Boston’dan 52 yaşındaki Louise Miller, şükran listesini bir günlüğe yazdığını ve ardından listeyi, listesini paylaşan bir grup arkadaşına mesaj olarak gönderdiğini söyledi. “Neredeyse her zaman bende daha fazla minnettarlık uyandıran bir şey içerirler – bu bulaşıcıdır!” dedi.
Brooklyn’de ikamet eden 33 yaşındaki Zach Ford, yaklaşık altı yıl önce ayık kaldığı ilk birkaç haftadan bu yana neredeyse her gün şükran pratiği yaptığını söyledi. Her sabah şükran listesini bir avuç insanla bir e-postada paylaşıyor.
Ford, “Ayıklığımın ilk birkaç gününde, kutlayacak çok şeyim olduğunu hissetmedim,” dedi ve ekledi: “Minnettarlık pratiğine başlamak, bazı şeyleri yeniden tanımlamama yardımcı oldu. Negatife veya iyi gitmeyen şeylere odaklanmak yerine pozitif olanı vurgulamaya başladım.”
“Artık acı ya da üzüntü hissetmediğim anlamına gelmiyor,” diye ekledi, “ama bu, iyiyi ve kötüyü aynı anda tutabileceğim ve umutsuzluk anlarının önemli ölçüde azaldığı anlamına geliyor.”
Diş eti hastalığı erken evrelerinde nasıl anlaşılır?
30 yaşın üzerindeki ABD’li yetişkinlerin neredeyse yarısı, tedavi edilmediği takdirde çözülmesi zor olabilecek diş eti hastalığı belirtileri gösteriyor. İşte nedenleri ve erken belirtileri, nasıl önleneceği ve diş hekimlerinin onu tedavi etmek için neler yapabileceği dahil olmak üzere diş eti hastalığı hakkında bilmeniz gerekenler.
Hikayeyi oku: Ağzımızda uyuyan “sessiz hastalık”
İçmek Antrenmanınızı Bozar mı?
İçki ve spor aşığıysanız, er ya da geç kendinizi bir antrenmandan ya da spor etkinliğinden önce ya da sonra bir kokteyl düşünürken bulabilirsiniz. Her ikisini de başarmanın en stratejik yolları hakkında egzersiz ve beslenme uzmanlarından altı ipucu.