Sakaryali
Active member
Genel Cerrah Vivek Murthy geçen sonbaharda ülke çapında bir üniversite turuna çıktığında aynı soruyu tekrar tekrar duydu: Artık kimse konuşmuyorken birbirimizle nasıl bağlantı kuracağız?
Toplumsal organizasyonlara, kulüplere ve dini gruplara katılımın azaldığı ve yüz yüze olmaktan ziyade çevrimiçi olarak daha fazla sosyal etkileşimin gerçekleştiği bir dönemde, bazı gençler, son yıllarda tipik olarak yaşlı yetişkinlerle ilişkilendirilen düzeyde yalnızlık yaşadıklarını bildiriyor.
Yalnızlığın hayatımızın hem başında hem de sonunda bir sorun haline gelmesinin birçok nedeninden biri de budur. Geçtiğimiz salı günü Psychological Science dergisinde yayınlanan bir çalışmada araştırmacılar, yalnızlığın U şeklinde bir eğri izlediğini buldu: Genç yetişkinlikten başlayarak, kişisel olarak bildirilen yalnızlık, insanlar orta yaşa yaklaştıkça azalma eğilimi gösteriyor. Bu sayı 60 yaşından sonra tekrar artıyor ve özellikle 80 yaş civarında giderek daha belirgin hale gelir.
Orta yaşlı yetişkinler de dahil olmak üzere herkes yalnızlık yaşayabilirken, orta yaşlı insanlar diğer yaş gruplarına göre sosyal olarak daha bağlı hissedebilirler çünkü iş arkadaşlarıyla, eşleriyle, çocuklarıyla ve topluluklarındaki diğer kişilerle sıklıkla etkileşimde bulunurlar ve bu ilişkiler istikrarlı olabilir. Northwestern Üniversitesi Feinberg Tıp Fakültesi'nde tıbbi sosyal bilimler doçenti ve çalışmanın baş yazarı Eileen K. Graham, “ve tatmin edici” dedi.
İnsanlar yaşlandıkça bu fırsatların “ortadan kaybolabileceğini” söyledi. 1980'lerden başlayarak 2018'e kadar uzanan onlarca yıla yayılan veri dalgalarını inceleyen çalışmada, yaş yelpazesinin her iki ucundaki katılımcıların şu tür ifadelere katılma olasılıkları daha yüksekti: “Etrafımda insanların olmasını özlüyorum .” “Ben” veya “Sosyal ilişkilerim yüzeyseldir.”
“Tıpkı fiziksel kaslarımız olduğu gibi sosyal kaslarımız da var” dedi Dr. Murthy. “Ve eğer onları kullanmazsak bu sosyal kaslar zayıflar.”
Yalnızlık kontrol edilmezse fiziksel ve zihinsel sağlığımız için tehlikeli olabilir ve kalp hastalığı, demans ve intihar düşünceleri gibi sorunlarla ilişkilendirilmiştir.
Dr. Graham ve diğer sosyal ilişki uzmanları, aidiyet duygusu ve sosyal bağlantı geliştirmek için her yaşta küçük adımlar atabileceğimizi söylüyor.
Bir ilişki denetimi yapın.
Chicago Üniversitesi'nde bir sosyal araştırma kuruluşu olan NORC'da yalnızlık üzerine çalışan araştırmacı Louise Hawkley, “Kaliteli bir sosyal ağdan yoksun olduğunuzu anlamak için yaşlılığı beklemeyin” dedi.. “Ne kadar beklerseniz yeni bağlantılar kurmak o kadar zor olur.”
Brigham Young Üniversitesi'nde psikoloji ve sinir bilimi profesörü ve Sosyal Bağlantı ve Sağlık Laboratuvarı direktörü Julianne Holt-Lunstad, araştırmalar çoğu insanın en az dört ila altı yakın ilişkiden yararlandığını gösteriyor.
Ancak önemli olanın sadece miktar değil, aynı zamanda çeşitlilik ve kalite olduğunu da ekledi.
“Farklı ilişkiler farklı ihtiyaçları karşılayabilir” dedi Dr. Holt Lunstad. “Çeşitli besinleri elde etmek için çeşitli gıdalara ihtiyacınız olduğu gibi, hayatınızda da çeşitli insanlara ihtiyacınız var.”
Kendinize şunu sorun: Hayatınızdaki insanlara güvenebilir ve onları destekleyebilir misiniz? Peki ilişkileriniz olumsuzdan ziyade olumlu mu?
Eğer öyleyse, bu ilişkilerin zihinsel ve fiziksel sağlığınız üzerinde olumlu bir etkisi olduğunun bir işaretidir, dedi.
Gruba katılmak.
Araştırmalar, 75 yaşından sonra yalnızlığın artmasından kötü sağlığın, yalnız yaşamanın ve yakın aile ve arkadaşların azalmasının sorumlu olduğunu gösterdi.
Ancak yalnızlığa katkıda bulunan tek şey izolasyon değildir; genç ve yaşlı insanlar için yalnızlık, ilişkilerden istedikleriniz veya bekledikleriniz ile bu ilişkilerin sundukları arasındaki uyumsuzluktan kaynaklanır.
Ağınız küçülüyorsa veya ilişkilerinizden memnun değilseniz, bir topluluk grubuna katılarak, bir sosyal spor ligine katılarak veya gönüllü olarak yeni bağlantılar arayın; bunlar size anlam ve amaç duygusu verebilir. Hawkley.
Ve eğer bir tür gönüllü çalışma tatmin edici değilse pes etmeyin, diye ekledi. Bunun yerine başka bir tür deneyin.
İlginizi çeken organizasyonlara katılmak, bir aidiyet duygusu sağlayabilir ve benzer düşüncelere sahip insanlarla yüz yüze bağlantı kurma sürecini hızlandırmanın bir yoludur.
Sosyal medya kullanımını azaltın.
Sosyal psikolog ve “Generations” kitabının yazarı Jean Twenge, araştırmasında yoğun sosyal medya kullanımının – özellikle kızlar arasında – kötü zihinsel sağlıkla bağlantılı olduğunu ve akıllı telefon erişimi ve internet kullanımının “yalnızlıkla birlikte arttığını” buldu. .” ”
Varsayılan olarak çevrimiçi bir görüşme yapmak veya birinin gönderisine tepki vermek yerine, bir yemek sırasında sosyalleşmeyi önerin; telefonlara izin verilmiyor.
Bir metin veya sosyal medya etkileşimi uzun veya karmaşık hale geldiğinde, kısa mesaj göndererek gerçek zamanlı bir sohbete geçin: “Sizi hızlı bir şekilde arayabilir miyim?” dedi Dr. Twenge.
Son olarak Dr. Holt-Lunstad, çevrimiçi olarak yazışmak yerine bir arkadaşınıza veya aile üyenize yürüyüşe çıkma teklifinde bulunmanızı öneriyor. Sadece özgürce yürümek değil, aynı zamanda temiz hava ve egzersiz sağlama gibi ek faydalara da sahiptir.
İnsiyatifi almak.
“İnsanlar kendilerini yalnız hissettiklerinde genellikle başka birinin onlarla ilgilenmesini beklerler” dedi Dr. Holt Lunstad. “Yardım istemek ya da sadece sosyal bir etkileşim başlatmak gerçekten zor gelebilir. Kendinizi çok savunmasız hissediyorsunuz. Ya hayır derlerse?”
Bazı insanların başkalarına yardım teklifiyle ulaşma konusunda kendilerini daha rahat hissedebileceklerini, çünkü bu onların “içe doğru değil dışarıya doğru” odaklanmalarına yardımcı olduğunu ekledi.
Uzmanlar, küçük nezaket eylemlerinin ilişkilerinizi yalnızca sürdürmekle kalmayıp aynı zamanda güçlendireceğini de söyledi.
Örneğin, yemek yapmaktan hoşlanıyorsanız, bir arkadaşınıza veya aile üyenize yiyecek getirmeyi teklif edin, dedi Dr. Twenge.
“Yardım ettiğinizde yalnızca sosyal bağları güçlendirmekle kalmaz, aynı zamanda ruh halinizi de yükseltirsiniz” diye ekledi.
Toplumsal organizasyonlara, kulüplere ve dini gruplara katılımın azaldığı ve yüz yüze olmaktan ziyade çevrimiçi olarak daha fazla sosyal etkileşimin gerçekleştiği bir dönemde, bazı gençler, son yıllarda tipik olarak yaşlı yetişkinlerle ilişkilendirilen düzeyde yalnızlık yaşadıklarını bildiriyor.
Yalnızlığın hayatımızın hem başında hem de sonunda bir sorun haline gelmesinin birçok nedeninden biri de budur. Geçtiğimiz salı günü Psychological Science dergisinde yayınlanan bir çalışmada araştırmacılar, yalnızlığın U şeklinde bir eğri izlediğini buldu: Genç yetişkinlikten başlayarak, kişisel olarak bildirilen yalnızlık, insanlar orta yaşa yaklaştıkça azalma eğilimi gösteriyor. Bu sayı 60 yaşından sonra tekrar artıyor ve özellikle 80 yaş civarında giderek daha belirgin hale gelir.
Orta yaşlı yetişkinler de dahil olmak üzere herkes yalnızlık yaşayabilirken, orta yaşlı insanlar diğer yaş gruplarına göre sosyal olarak daha bağlı hissedebilirler çünkü iş arkadaşlarıyla, eşleriyle, çocuklarıyla ve topluluklarındaki diğer kişilerle sıklıkla etkileşimde bulunurlar ve bu ilişkiler istikrarlı olabilir. Northwestern Üniversitesi Feinberg Tıp Fakültesi'nde tıbbi sosyal bilimler doçenti ve çalışmanın baş yazarı Eileen K. Graham, “ve tatmin edici” dedi.
İnsanlar yaşlandıkça bu fırsatların “ortadan kaybolabileceğini” söyledi. 1980'lerden başlayarak 2018'e kadar uzanan onlarca yıla yayılan veri dalgalarını inceleyen çalışmada, yaş yelpazesinin her iki ucundaki katılımcıların şu tür ifadelere katılma olasılıkları daha yüksekti: “Etrafımda insanların olmasını özlüyorum .” “Ben” veya “Sosyal ilişkilerim yüzeyseldir.”
“Tıpkı fiziksel kaslarımız olduğu gibi sosyal kaslarımız da var” dedi Dr. Murthy. “Ve eğer onları kullanmazsak bu sosyal kaslar zayıflar.”
Yalnızlık kontrol edilmezse fiziksel ve zihinsel sağlığımız için tehlikeli olabilir ve kalp hastalığı, demans ve intihar düşünceleri gibi sorunlarla ilişkilendirilmiştir.
Dr. Graham ve diğer sosyal ilişki uzmanları, aidiyet duygusu ve sosyal bağlantı geliştirmek için her yaşta küçük adımlar atabileceğimizi söylüyor.
Bir ilişki denetimi yapın.
Chicago Üniversitesi'nde bir sosyal araştırma kuruluşu olan NORC'da yalnızlık üzerine çalışan araştırmacı Louise Hawkley, “Kaliteli bir sosyal ağdan yoksun olduğunuzu anlamak için yaşlılığı beklemeyin” dedi.. “Ne kadar beklerseniz yeni bağlantılar kurmak o kadar zor olur.”
Brigham Young Üniversitesi'nde psikoloji ve sinir bilimi profesörü ve Sosyal Bağlantı ve Sağlık Laboratuvarı direktörü Julianne Holt-Lunstad, araştırmalar çoğu insanın en az dört ila altı yakın ilişkiden yararlandığını gösteriyor.
Ancak önemli olanın sadece miktar değil, aynı zamanda çeşitlilik ve kalite olduğunu da ekledi.
“Farklı ilişkiler farklı ihtiyaçları karşılayabilir” dedi Dr. Holt Lunstad. “Çeşitli besinleri elde etmek için çeşitli gıdalara ihtiyacınız olduğu gibi, hayatınızda da çeşitli insanlara ihtiyacınız var.”
Kendinize şunu sorun: Hayatınızdaki insanlara güvenebilir ve onları destekleyebilir misiniz? Peki ilişkileriniz olumsuzdan ziyade olumlu mu?
Eğer öyleyse, bu ilişkilerin zihinsel ve fiziksel sağlığınız üzerinde olumlu bir etkisi olduğunun bir işaretidir, dedi.
Gruba katılmak.
Araştırmalar, 75 yaşından sonra yalnızlığın artmasından kötü sağlığın, yalnız yaşamanın ve yakın aile ve arkadaşların azalmasının sorumlu olduğunu gösterdi.
Ancak yalnızlığa katkıda bulunan tek şey izolasyon değildir; genç ve yaşlı insanlar için yalnızlık, ilişkilerden istedikleriniz veya bekledikleriniz ile bu ilişkilerin sundukları arasındaki uyumsuzluktan kaynaklanır.
Ağınız küçülüyorsa veya ilişkilerinizden memnun değilseniz, bir topluluk grubuna katılarak, bir sosyal spor ligine katılarak veya gönüllü olarak yeni bağlantılar arayın; bunlar size anlam ve amaç duygusu verebilir. Hawkley.
Ve eğer bir tür gönüllü çalışma tatmin edici değilse pes etmeyin, diye ekledi. Bunun yerine başka bir tür deneyin.
İlginizi çeken organizasyonlara katılmak, bir aidiyet duygusu sağlayabilir ve benzer düşüncelere sahip insanlarla yüz yüze bağlantı kurma sürecini hızlandırmanın bir yoludur.
Sosyal medya kullanımını azaltın.
Sosyal psikolog ve “Generations” kitabının yazarı Jean Twenge, araştırmasında yoğun sosyal medya kullanımının – özellikle kızlar arasında – kötü zihinsel sağlıkla bağlantılı olduğunu ve akıllı telefon erişimi ve internet kullanımının “yalnızlıkla birlikte arttığını” buldu. .” ”
Varsayılan olarak çevrimiçi bir görüşme yapmak veya birinin gönderisine tepki vermek yerine, bir yemek sırasında sosyalleşmeyi önerin; telefonlara izin verilmiyor.
Bir metin veya sosyal medya etkileşimi uzun veya karmaşık hale geldiğinde, kısa mesaj göndererek gerçek zamanlı bir sohbete geçin: “Sizi hızlı bir şekilde arayabilir miyim?” dedi Dr. Twenge.
Son olarak Dr. Holt-Lunstad, çevrimiçi olarak yazışmak yerine bir arkadaşınıza veya aile üyenize yürüyüşe çıkma teklifinde bulunmanızı öneriyor. Sadece özgürce yürümek değil, aynı zamanda temiz hava ve egzersiz sağlama gibi ek faydalara da sahiptir.
İnsiyatifi almak.
“İnsanlar kendilerini yalnız hissettiklerinde genellikle başka birinin onlarla ilgilenmesini beklerler” dedi Dr. Holt Lunstad. “Yardım istemek ya da sadece sosyal bir etkileşim başlatmak gerçekten zor gelebilir. Kendinizi çok savunmasız hissediyorsunuz. Ya hayır derlerse?”
Bazı insanların başkalarına yardım teklifiyle ulaşma konusunda kendilerini daha rahat hissedebileceklerini, çünkü bu onların “içe doğru değil dışarıya doğru” odaklanmalarına yardımcı olduğunu ekledi.
Uzmanlar, küçük nezaket eylemlerinin ilişkilerinizi yalnızca sürdürmekle kalmayıp aynı zamanda güçlendireceğini de söyledi.
Örneğin, yemek yapmaktan hoşlanıyorsanız, bir arkadaşınıza veya aile üyenize yiyecek getirmeyi teklif edin, dedi Dr. Twenge.
“Yardım ettiğinizde yalnızca sosyal bağları güçlendirmekle kalmaz, aynı zamanda ruh halinizi de yükseltirsiniz” diye ekledi.