Ela
New member
Kiremit Çatının Ömrü Ne Kadardır?
Selam dostlar,
Bugün sizlerle hem teknik hem de biraz duygusal bir konu paylaşmak istiyorum. Belki de çoğumuzun evinde, köydeki baba ocağında ya da eski bir yazlıkta karşımıza çıkan o kızıl kiremitlerin öyküsünü…
Bir süredir evimizin çatısında bazı kiremitlerin kırıldığını fark ettim. Rüzgâr sert estiğinde çıkan o "tıkır tıkır" sesler, bir şeylerin artık yıprandığını fısıldar gibiydi. Ve işte o anda başladı hikâyemiz.
---
Bir Akşamüstü, Çatının Altında Başlayan Sohbet
O gün akşamüstü, güneş batarken çayın son yudumlarını içiyorduk. Eşim Elif, her zamanki gibi detaylara odaklanan bir bakışla kafasını kaldırdı:
“Bu çatı artık yaşlandı gibi… sence ne kadar dayanır?”
Ben, Murat. İşinde gücünde, çözüm odaklı, her şeye rakamsal yaklaşan bir adamım. Kafamda hemen hesaplar döndü:
“Ortalama bir kiremit çatının ömrü 50 yıl falandır Elif. Tabii, bakım yapılırsa…” dedim.
Ama Elif sustu. Sonra derin bir nefes aldı ve çatının üzerine düşen son güneş ışığına baktı:
“50 yıl ha… Demek bizim çatı neredeyse bir ömür yaşamış.”
O an anladım ki, onun sorusu teknik değil, duygusal bir soruydu. Çünkü Elif’in gözlerinde, o çatının altında yaşadığımız yılların, tartışmaların, gülüşlerin, kış akşamı soba başında dinlediğimiz yağmurun izleri vardı.
---
Kiremitlerin Sessiz Hatırası
Bir hafta sonu, çatıya çıktım. Her kiremitin rengine baktım; bazıları solmuş, bazıları yosun tutmuştu. Parmak uçlarımla dokunduğumda kırılgan bir sıcaklık hissettim.
Sanki o kiremitler, bizim evin yaşanmışlıklarını taşıyordu.
Her biri, bir hatıranın parçasıydı:
- İlk yaz taşındığımızda çatıya vuran yağmurun sesi, Elif’in “Evimiz oldu artık” dediği an.
- Oğlum Can’ın çatının altındaki odaya yaptığı yıldızlı tavan resmi.
- Kışın kar yağarken çatının üzerindeki beyaz örtüye bakıp sessizce dua edişimiz.
Kiremitler yıpranmıştı evet… ama bir yandan da dimdik ayaktaydılar.
O an anladım: bir çatının ömrü, sadece yıl sayısıyla ölçülmez. O çatının altında yaşananlarla, paylaşılanlarla, dayanışmayla uzar.
---
Kadın ve Erkek: Aynı Çatı Altında İki Bakış
O akşam Elif’le tekrar konuştuk. Ben elimde ölçüm tablosu, kiremit türlerini ve fiyat aralıklarını inceliyordum. Elif ise elinde bir fincan çayla pencereden dışarıya, çatının üzerine bakıyordu.
“Biliyor musun Murat,” dedi, “ben o çatıyı her sabah görürken, kendimi güvende hissediyorum. Sanki bize kalkan oluyor.”
Ben hafifçe gülümsedim.
“Evet, ama artık birkaç yerden su sızdırıyor. Onarmazsak sorun büyür.”
Elif gülerek başını salladı:
“Sen hep onarım tarafındasın. Ben ise, o çatının bizi nasıl sardığını hissediyorum. Belki de o yüzden sen çekiçle ölçersin, ben kalple.”
O anda düşündüm…
Erkekler çoğu zaman çözüm arar, kadınlarsa anlam.
Biz çatıyı tamir etmeyi konuşurken o, o çatının bizi nasıl koruduğunu, bizi nasıl bir arada tuttuğunu düşünüyordu.
---
Kiremit Çatının Gerçek Ömrü
Evet dostlar, teknik olarak konuşursak; iyi bakılan bir kiremit çatının ömrü 40 ila 70 yıl arasındadır.
Ama bu bilgi, tek başına bir şey ifade etmiyor. Çünkü o çatının altındaki hayat, o ömrü kısaltır ya da uzatır.
Nem, rüzgâr, yağmur… bunlar çatının düşmanıdır belki, ama asıl düşman ilgisizliktir.
Bir çatının uzun yaşaması, aslında o evde sevginin, dayanışmanın, birlikte onarma isteğinin sürmesidir.
---
Sonbaharda Gelen Yenilenme
Bir sonbahar sabahı, karar verdik.
Eski kiremitleri sökmeden, sadece kırılanları değiştirdik. Elif, her parça değiştiğinde fotoğraf çekti.
“Bu çatıyı tamamen yenilemek yerine, ona yeniden nefes aldırmak istedim.” dedi.
O gün fark ettim ki, bazen eskimek kötü bir şey değildir.
Bazı çatılar, bazı insanlar gibi; zamanla daha anlamlı hale gelir.
---
Forumdaşlara Bir Soru
Şimdi size sormak istiyorum dostlar;
Sizin de evinizde, belki de köyde, hala duran bir eski çatı var mı?
O çatının altında kaç anı saklı?
Belki siz de bir gün rüzgârda o tanıdık sesi duyduğunuzda, “evim nefes alıyor hâlâ” dersiniz.
Kiremit çatılar dayanıklı olur derler ama ben inanıyorum ki, onları ayakta tutan teknik değil, duygudur.
Çünkü bazen bir kiremit çatının ömrü 50 yıl değil, bir sevdanın ömrü kadar sürer.
---
Son Söz
Bir çatı, sadece bir korunak değildir.
Bir evin kalbi, bir ailenin sessiz şahididir.
Kiremitler kırılır, tamir edilir; ama altında yaşanan sevgiler, dostluklar, hatıralar hiç kırılmaz.
O yüzden dostlar,
Çatınıza iyi bakın — hem teknik olarak, hem de kalpten.
Çünkü bazen, bir çatıyı değil; bir hikâyeyi tamir edersiniz.
Selam dostlar,
Bugün sizlerle hem teknik hem de biraz duygusal bir konu paylaşmak istiyorum. Belki de çoğumuzun evinde, köydeki baba ocağında ya da eski bir yazlıkta karşımıza çıkan o kızıl kiremitlerin öyküsünü…
Bir süredir evimizin çatısında bazı kiremitlerin kırıldığını fark ettim. Rüzgâr sert estiğinde çıkan o "tıkır tıkır" sesler, bir şeylerin artık yıprandığını fısıldar gibiydi. Ve işte o anda başladı hikâyemiz.
---
Bir Akşamüstü, Çatının Altında Başlayan Sohbet
O gün akşamüstü, güneş batarken çayın son yudumlarını içiyorduk. Eşim Elif, her zamanki gibi detaylara odaklanan bir bakışla kafasını kaldırdı:
“Bu çatı artık yaşlandı gibi… sence ne kadar dayanır?”
Ben, Murat. İşinde gücünde, çözüm odaklı, her şeye rakamsal yaklaşan bir adamım. Kafamda hemen hesaplar döndü:
“Ortalama bir kiremit çatının ömrü 50 yıl falandır Elif. Tabii, bakım yapılırsa…” dedim.
Ama Elif sustu. Sonra derin bir nefes aldı ve çatının üzerine düşen son güneş ışığına baktı:
“50 yıl ha… Demek bizim çatı neredeyse bir ömür yaşamış.”
O an anladım ki, onun sorusu teknik değil, duygusal bir soruydu. Çünkü Elif’in gözlerinde, o çatının altında yaşadığımız yılların, tartışmaların, gülüşlerin, kış akşamı soba başında dinlediğimiz yağmurun izleri vardı.
---
Kiremitlerin Sessiz Hatırası
Bir hafta sonu, çatıya çıktım. Her kiremitin rengine baktım; bazıları solmuş, bazıları yosun tutmuştu. Parmak uçlarımla dokunduğumda kırılgan bir sıcaklık hissettim.
Sanki o kiremitler, bizim evin yaşanmışlıklarını taşıyordu.
Her biri, bir hatıranın parçasıydı:
- İlk yaz taşındığımızda çatıya vuran yağmurun sesi, Elif’in “Evimiz oldu artık” dediği an.
- Oğlum Can’ın çatının altındaki odaya yaptığı yıldızlı tavan resmi.
- Kışın kar yağarken çatının üzerindeki beyaz örtüye bakıp sessizce dua edişimiz.
Kiremitler yıpranmıştı evet… ama bir yandan da dimdik ayaktaydılar.
O an anladım: bir çatının ömrü, sadece yıl sayısıyla ölçülmez. O çatının altında yaşananlarla, paylaşılanlarla, dayanışmayla uzar.
---
Kadın ve Erkek: Aynı Çatı Altında İki Bakış
O akşam Elif’le tekrar konuştuk. Ben elimde ölçüm tablosu, kiremit türlerini ve fiyat aralıklarını inceliyordum. Elif ise elinde bir fincan çayla pencereden dışarıya, çatının üzerine bakıyordu.
“Biliyor musun Murat,” dedi, “ben o çatıyı her sabah görürken, kendimi güvende hissediyorum. Sanki bize kalkan oluyor.”
Ben hafifçe gülümsedim.
“Evet, ama artık birkaç yerden su sızdırıyor. Onarmazsak sorun büyür.”
Elif gülerek başını salladı:
“Sen hep onarım tarafındasın. Ben ise, o çatının bizi nasıl sardığını hissediyorum. Belki de o yüzden sen çekiçle ölçersin, ben kalple.”
O anda düşündüm…
Erkekler çoğu zaman çözüm arar, kadınlarsa anlam.
Biz çatıyı tamir etmeyi konuşurken o, o çatının bizi nasıl koruduğunu, bizi nasıl bir arada tuttuğunu düşünüyordu.
---
Kiremit Çatının Gerçek Ömrü
Evet dostlar, teknik olarak konuşursak; iyi bakılan bir kiremit çatının ömrü 40 ila 70 yıl arasındadır.
Ama bu bilgi, tek başına bir şey ifade etmiyor. Çünkü o çatının altındaki hayat, o ömrü kısaltır ya da uzatır.
Nem, rüzgâr, yağmur… bunlar çatının düşmanıdır belki, ama asıl düşman ilgisizliktir.
Bir çatının uzun yaşaması, aslında o evde sevginin, dayanışmanın, birlikte onarma isteğinin sürmesidir.
---
Sonbaharda Gelen Yenilenme
Bir sonbahar sabahı, karar verdik.
Eski kiremitleri sökmeden, sadece kırılanları değiştirdik. Elif, her parça değiştiğinde fotoğraf çekti.
“Bu çatıyı tamamen yenilemek yerine, ona yeniden nefes aldırmak istedim.” dedi.
O gün fark ettim ki, bazen eskimek kötü bir şey değildir.
Bazı çatılar, bazı insanlar gibi; zamanla daha anlamlı hale gelir.
---
Forumdaşlara Bir Soru
Şimdi size sormak istiyorum dostlar;
Sizin de evinizde, belki de köyde, hala duran bir eski çatı var mı?
O çatının altında kaç anı saklı?
Belki siz de bir gün rüzgârda o tanıdık sesi duyduğunuzda, “evim nefes alıyor hâlâ” dersiniz.
Kiremit çatılar dayanıklı olur derler ama ben inanıyorum ki, onları ayakta tutan teknik değil, duygudur.
Çünkü bazen bir kiremit çatının ömrü 50 yıl değil, bir sevdanın ömrü kadar sürer.
---
Son Söz
Bir çatı, sadece bir korunak değildir.
Bir evin kalbi, bir ailenin sessiz şahididir.
Kiremitler kırılır, tamir edilir; ama altında yaşanan sevgiler, dostluklar, hatıralar hiç kırılmaz.
O yüzden dostlar,
Çatınıza iyi bakın — hem teknik olarak, hem de kalpten.
Çünkü bazen, bir çatıyı değil; bir hikâyeyi tamir edersiniz.