Sakaryali
Active member
2020’de birçok topluluk koronavirüs tecritleri altındayken, protestocular sokakları doldururken ve ekonomik güvensizlik ve sosyal izolasyon artarken, Amerikalılar alışveriş çılgınlığına girdi. Ateşli silahlar için.
O yıl, 2019’a göre yüzde 64 artışla yaklaşık 22 milyon ateşli silah satıldı. Ateşli silahlar endüstrisi ticaret birliği Ulusal Atıcılık Sporları Vakfı’na göre, bunların sekiz milyondan fazlası hiç ateşli silah sahibi olmamış giriş seviyesi ateşli silahlara gitti.
2019’da 14 bin 392 olan ateşli silah cinayetlerinin sayısı da bu yıl 19 bin 350’ye yükseldi. İntiharlar da dahil olmak üzere ateşli silahlarla öldürülen insan sayısı 2019’da 39.702’den 2020’de 45.222’ye yükseldi. Ateşli silahlarla öldürülenlerin sayısı 2021’de tekrar 48.830’a yükseldi.
2021’de Kongre, silahlı şiddetle ilgili araştırmaları 25 yıl boyunca yasakladıktan sonra, veri toplamak için federal kurumlara milyonlarca dolar yönlendirmeye başladı.
İşte sosyal psikologların ateşli silahları kimin satın aldığı, onları neyin motive ettiği ve bir ateşli silaha sahip olmanın ve hatta tutmanın davranışları nasıl değiştirebileceği hakkında buldukları.
Silah almaya kim başladı?
Hiç silah sahibi olmayan milyonlarca Amerikalı, salgından önce Ocak 2019’da başlayan ve Nisan 2021’e kadar devam eden iki buçuk yıllık bir dönemde ateşli silah satın aldı.
Harvard ve Northeastern Üniversitesi’nden araştırmacılar, o dönemde ilk ateşli silahını satın alan 7,5 milyon kişiden 5,4 milyonunun silahsız evlerde yaşadığını tahmin ediyor.
Yeni alıcılar, tarihsel olarak silah sahiplerinin çoğunluğunu oluşturan beyaz erkeklerden farklıydı. Yarısı kadındı ve neredeyse yarısı renkli insanlardı (yüzde 20 siyah ve yüzde 20 Hispanikti).
“Her zaman satın alan insanlar hala satın alıyor – durmadılar. Ancak ankete dahil olmayan New Jersey Silahlı Şiddet Araştırma Merkezi’nin yönetici direktörü Michael Anestis, “Ancak tamamen farklı bir insan topluluğu ortaya çıktı” dedi.
Amerikalılar neden silah almaya karar verdiler?
Kendini savunma, Amerikalıların tabanca satın almasının bir numaralı nedenidir. Ulusal Tüfek Derneği ve Ulusal Atıcılık Sporları Vakfı gibi kuruluşlara göre, silah sahibi olmak sadece anayasal bir hak değil, aynı zamanda gerekli bir koruma biçimidir.
Salgının ilk günlerinde birinci veya ikinci bir ateşli silah almayı planladıklarını söyleyen kişiler üzerinde yapılan bir araştırma, potansiyel alıcıların dünyayı bir ateşli silah almayı planlamayan kişilere göre daha tehlikeli ve tehdit edici olarak algılama olasılıklarının daha yüksek olduğunu ortaya koydu.
Dr. Anestis, çalışmanın yazarı.
Alıcılar ayrıca belirsizlik konusunda daha endişeliydi. “Öngörülemeyen olaylar beni çok üzdü” ve “Bir sonraki adımda ne olacağını bilmemekten hoşlanmıyorum” gibi ifadelere tamamen katıldılar.
Haziran ve Temmuz 2020’de yapılan araştırmaya göre özellikle Covid’den korkuyorlardı. Daha çok hayati bir işgücüydü. doktor İntihar üzerine araştırma yapan Anestis, silah almayı düşünenlerin intihar düşüncelerine sahip olma ihtimalinin daha yüksek olduğunu söyledi.
Amerika Birleşik Devletleri’ndeki silahlı ölümlerin yarısından fazlası intiharlardır. Örneğin, 2021’de 48.830 silahlı ölüm meydana geldi; 26.328 intihar oldu.
“Ateşli silah sahiplerinin intihar düşüncelerine sahip olma olasılığı, sahip olmayanlardan daha fazla değil” dedi Dr. anestezi “Ancak dalgalanma sırasında kimin ateşli silah satın aldığına ve bunun ilk ateşli silah olup olmadığına bakarsanız, geçen ay, geçen yıl veya genel olarak son yaşamlarında intihar düşüncelerine sahip olma olasılıkları diğerlerinden çok daha yüksekti.”
Pandemi döneminde intihar sayısı artmadı ama evde silah bulunması, silah ailede olduğu sürece riski artırıyor. Ve araştırmalar, bazı insanların intiharı planlarken silah satın aldıklarını gösterse de, intihar etmek için silah kullanmış olan çoğu kişi zaten silaha sahiptir – ortalama olarak, 10 yıldır.
Diğer araştırmacılar, bir ateşli silahı dolu ve kilidi açık tutan gençleri olan ailelerin, pandemi sırasında silah bulunduranlara göre farklı bir ateşli silah satın alma olasılıklarının daha yüksek olduğunu bulmuşlardır. Ailelerin güvenliklerinden korktukları için silahları hazır bulundurmaları ve bu endişenin başka bir ateşli silah satın almalarına neden olması mümkündür.
Ancak Michigan Üniversitesi’nde davranış bilimcisi ve çalışmanın ortak yazarı Rebeccah Sokol, bu hanelerin ateşli silah yaralanmalarına karşı özellikle savunmasız olduğunu söyledi. “Ergenler, en yüksek ölümcül ve ölümcül olmayan ateşli silah yaralanma oranlarına sahiptir” diye ekledi.
Bazıları için silahlar rahatlıktır.
Deneyler, insan dokunuşunun dikkat çekici derecede sakinleştirici olabileceğini göstermiştir. Örneğin, 2006 yılında yapılan bir araştırmada sinirbilimciler, bir deneyin parçası olarak hafif elektrik şokuna maruz kalan evli kadınların kocalarının ellerini tuttuklarında anında rahatladıklarını keşfettiler.
Wisconsin-Madison Üniversitesi’nden bir psikolog olan Nick Buttrick, ateşli silahların silah sahiplerine benzer bir kolaylık sağlayıp sağlamadığını ve bir tür psikolojik güvenlik battaniyesi işlevi görüp görmediğini öğrenmek istedi.
“Cevaplamak istediğim asıl soru şuydu, insanlar silah sahibi olmaktan ne kazanıyor?” dedi. “Neden biri bu gerçekten tehlikeli şeyi alıp hayatına sokmak istesin ki?”
Bazıları silah sahibi evlerden olan üniversite öğrencilerini, çok hafif elektrik şoklarına maruz kaldıkları bir araştırmaya katılmaları için işe aldı (hissi statik elektrikle karşılaştırdı).
Şoklar verilirken, katılımcılara bir arkadaşının eli, metal bir nesne veya tabanca gibi görünen ve hissedilen ancak ateşleme mekanizması olmayan bir destek verildi. Silahlarla büyüyen katılımcılar için silah benzeri bir destek tutmanın en rahatı olduğunu söyledi Dr. Buttrick.
Dr. Çalışması henüz yayınlanmayan Buttrick.
Silahlara aşina olmayan katılımcılar için bunun tersi geçerliydi: bir kopya ateşli silah tutarken daha endişeli hale geldiler. “Silahlı bir evden gelmiyorsanız, silaha sahip olmak şoku daha da kötüleştirdi” dedi. “Sen daha sinirliydin.”
Ancak güvenlik bir yanılsama olabilir.
NRA gibi savunuculuk grupları, güvenli ateşli silah taşıma ve depolama ihtiyacını vurgular ve ateşli silahları daha güvenli hale getirmek için tasarlanmış eğitim programları sunar. Ancak eleştirmenler, sağlık görevlilerinin riskleri Amerikalılara iletme konusunda kötü bir iş çıkardığını söylüyor.
Birçok çalışma, ateşli silahlara kolay erişimin evi daha güvenli hale getirmediğini bulmuştur. Silahlı şiddeti sona erdirmeye adanmış kâr amacı gütmeyen Everytown for Gun Safety’nin kıdemli araştırma direktörü Sarah Burd-Sharps, bunun yerine, bulundurmanın intihar ve cinayet olasılığını artırdığını söyledi.
Tehlikeye dikkat çekmek için yapılan ilk çalışmalardan biri, 1993 yılında New England Journal of Medicine’de yayınlanan ve evde silah bulundurmanın cinayet riskini 2,7 kat artırdığını ortaya koyan bir makaleydi. üyeler veya yakın tanıdıklar. Sonuçlar o zamandan beri çok sayıda çalışmada tekrarlandı.
Burd-Sharps, “Kendinizi başarılı bir şekilde korumaktansa, bu silahın kurbanı olma olasılığınız çok daha yüksek” dedi ve silah sahiplerinin “trajik bir şekilde riskleri anlamadıklarını” da sözlerine ekledi.
Silah taşımak, bir kişinin tehditleri algılama biçimini değiştirebilir.
Amadou Diallo, yirmi yılı aşkın bir süre önce Bronx binasının ön verandasında 41 kez vurularak öldürüldüğünde, polis memurları onun elindeki cüzdanı silah zannettiklerini söylediler. 2014’te bir Cleveland polisi, 12 yaşındaki Tamir Rice’ı, çocuğun kopya “airsoft” silahının gerçek bir silah olduğuna inandığı için öldürdü.
Araştırmacılar, silahlı bir kişinin başkalarını silahlı olarak algılama ve tehdit edilmiş gibi tepki verme olasılığının daha yüksek olduğu fikrine giderek daha fazla odaklanıyor, bu kavram “silah düzenlemesi” olarak anılıyor.
Huntsville’deki Alabama Üniversitesi’nde psikoloji doçenti ve yakın tarihli bir araştırmanın ortak yazarı Nathan Tenhundfeld, “Cemaatın arkasındaki fikir, çevrede hareket etme yeteneğinizin çevreye gerçek bakışınızı değiştirmesidir” dedi. “Gun Embodiment, ‘Bir çekiç tuttuğunuzda her şey çivi gibi görünür’ diyen eski argo fikrini alıyor.”
Klişeler ve duygular, bir gözlemcinin bir silahı doğru bir şekilde tanımlama yeteneğini ve dolayısıyla belirli bir kişinin gerçekten silahlı olup olmadığını etkiler. Bir çalışma, katılımcıların beyaz bir kişinin silahlı olduğuna yanlış bir şekilde inandıklarına göre siyah bir kişinin silah tuttuğuna yanlış bir şekilde inanma olasılıklarının daha yüksek olduğunu buldu.
Bilgisayar simülasyonlarının kullanıldığı çalışmalarda, katılımcıların türban takıyor gibi görünen bir hedefe ateş etme olasılığı daha yüksektir.
Yakın zamanda silah düzenlemesi ile ilgili daha eski çalışmaları yeniden üretme girişiminde, Drs. Tenhundfeld ve diğer üniversite öğrencileri sahte bir silah veya nötr bir nesne – bir spatula verdiler. Bir bilgisayar ekranında görünen silah ve diğer yaygın eşyaların resimlerini izlerken eşyaları tuttular.
Yanıt olarak “ateş edip etmeyeceklerine” hızlıca karar vermeleri istendi. Katılımcılar silahı tuttuklarında tepki vermeleri daha uzun sürdü, silahlar ile tehdit edici olmayan nesneleri hızlı bir şekilde ayırt etmekte daha fazla güçlük çektiler ve daha fazla hata yaptılar.
“Önyargılı değillerdi – nesne ister silah ister ayakkabı olsun, sadece daha sık hata yaptılar” dedi Dr. Tenhundfeld.
Bu, bir silahın vücut bulmuş hali olabilir, dedi ve ekledi, “katılımcının çevrede hareket etme yeteneği, çevreyi nasıl gördüğünü etkiler – o silahı tutma şekli değiştirir ve Yol, dünyayı nasıl gördüğünüzü bozar. ”
O yıl, 2019’a göre yüzde 64 artışla yaklaşık 22 milyon ateşli silah satıldı. Ateşli silahlar endüstrisi ticaret birliği Ulusal Atıcılık Sporları Vakfı’na göre, bunların sekiz milyondan fazlası hiç ateşli silah sahibi olmamış giriş seviyesi ateşli silahlara gitti.
2019’da 14 bin 392 olan ateşli silah cinayetlerinin sayısı da bu yıl 19 bin 350’ye yükseldi. İntiharlar da dahil olmak üzere ateşli silahlarla öldürülen insan sayısı 2019’da 39.702’den 2020’de 45.222’ye yükseldi. Ateşli silahlarla öldürülenlerin sayısı 2021’de tekrar 48.830’a yükseldi.
2021’de Kongre, silahlı şiddetle ilgili araştırmaları 25 yıl boyunca yasakladıktan sonra, veri toplamak için federal kurumlara milyonlarca dolar yönlendirmeye başladı.
İşte sosyal psikologların ateşli silahları kimin satın aldığı, onları neyin motive ettiği ve bir ateşli silaha sahip olmanın ve hatta tutmanın davranışları nasıl değiştirebileceği hakkında buldukları.
Silah almaya kim başladı?
Hiç silah sahibi olmayan milyonlarca Amerikalı, salgından önce Ocak 2019’da başlayan ve Nisan 2021’e kadar devam eden iki buçuk yıllık bir dönemde ateşli silah satın aldı.
Harvard ve Northeastern Üniversitesi’nden araştırmacılar, o dönemde ilk ateşli silahını satın alan 7,5 milyon kişiden 5,4 milyonunun silahsız evlerde yaşadığını tahmin ediyor.
Yeni alıcılar, tarihsel olarak silah sahiplerinin çoğunluğunu oluşturan beyaz erkeklerden farklıydı. Yarısı kadındı ve neredeyse yarısı renkli insanlardı (yüzde 20 siyah ve yüzde 20 Hispanikti).
“Her zaman satın alan insanlar hala satın alıyor – durmadılar. Ancak ankete dahil olmayan New Jersey Silahlı Şiddet Araştırma Merkezi’nin yönetici direktörü Michael Anestis, “Ancak tamamen farklı bir insan topluluğu ortaya çıktı” dedi.
Amerikalılar neden silah almaya karar verdiler?
Kendini savunma, Amerikalıların tabanca satın almasının bir numaralı nedenidir. Ulusal Tüfek Derneği ve Ulusal Atıcılık Sporları Vakfı gibi kuruluşlara göre, silah sahibi olmak sadece anayasal bir hak değil, aynı zamanda gerekli bir koruma biçimidir.
Salgının ilk günlerinde birinci veya ikinci bir ateşli silah almayı planladıklarını söyleyen kişiler üzerinde yapılan bir araştırma, potansiyel alıcıların dünyayı bir ateşli silah almayı planlamayan kişilere göre daha tehlikeli ve tehdit edici olarak algılama olasılıklarının daha yüksek olduğunu ortaya koydu.
Dr. Anestis, çalışmanın yazarı.
Alıcılar ayrıca belirsizlik konusunda daha endişeliydi. “Öngörülemeyen olaylar beni çok üzdü” ve “Bir sonraki adımda ne olacağını bilmemekten hoşlanmıyorum” gibi ifadelere tamamen katıldılar.
Haziran ve Temmuz 2020’de yapılan araştırmaya göre özellikle Covid’den korkuyorlardı. Daha çok hayati bir işgücüydü. doktor İntihar üzerine araştırma yapan Anestis, silah almayı düşünenlerin intihar düşüncelerine sahip olma ihtimalinin daha yüksek olduğunu söyledi.
Amerika Birleşik Devletleri’ndeki silahlı ölümlerin yarısından fazlası intiharlardır. Örneğin, 2021’de 48.830 silahlı ölüm meydana geldi; 26.328 intihar oldu.
“Ateşli silah sahiplerinin intihar düşüncelerine sahip olma olasılığı, sahip olmayanlardan daha fazla değil” dedi Dr. anestezi “Ancak dalgalanma sırasında kimin ateşli silah satın aldığına ve bunun ilk ateşli silah olup olmadığına bakarsanız, geçen ay, geçen yıl veya genel olarak son yaşamlarında intihar düşüncelerine sahip olma olasılıkları diğerlerinden çok daha yüksekti.”
Pandemi döneminde intihar sayısı artmadı ama evde silah bulunması, silah ailede olduğu sürece riski artırıyor. Ve araştırmalar, bazı insanların intiharı planlarken silah satın aldıklarını gösterse de, intihar etmek için silah kullanmış olan çoğu kişi zaten silaha sahiptir – ortalama olarak, 10 yıldır.
Diğer araştırmacılar, bir ateşli silahı dolu ve kilidi açık tutan gençleri olan ailelerin, pandemi sırasında silah bulunduranlara göre farklı bir ateşli silah satın alma olasılıklarının daha yüksek olduğunu bulmuşlardır. Ailelerin güvenliklerinden korktukları için silahları hazır bulundurmaları ve bu endişenin başka bir ateşli silah satın almalarına neden olması mümkündür.
Ancak Michigan Üniversitesi’nde davranış bilimcisi ve çalışmanın ortak yazarı Rebeccah Sokol, bu hanelerin ateşli silah yaralanmalarına karşı özellikle savunmasız olduğunu söyledi. “Ergenler, en yüksek ölümcül ve ölümcül olmayan ateşli silah yaralanma oranlarına sahiptir” diye ekledi.
Bazıları için silahlar rahatlıktır.
Deneyler, insan dokunuşunun dikkat çekici derecede sakinleştirici olabileceğini göstermiştir. Örneğin, 2006 yılında yapılan bir araştırmada sinirbilimciler, bir deneyin parçası olarak hafif elektrik şokuna maruz kalan evli kadınların kocalarının ellerini tuttuklarında anında rahatladıklarını keşfettiler.
Wisconsin-Madison Üniversitesi’nden bir psikolog olan Nick Buttrick, ateşli silahların silah sahiplerine benzer bir kolaylık sağlayıp sağlamadığını ve bir tür psikolojik güvenlik battaniyesi işlevi görüp görmediğini öğrenmek istedi.
“Cevaplamak istediğim asıl soru şuydu, insanlar silah sahibi olmaktan ne kazanıyor?” dedi. “Neden biri bu gerçekten tehlikeli şeyi alıp hayatına sokmak istesin ki?”
Bazıları silah sahibi evlerden olan üniversite öğrencilerini, çok hafif elektrik şoklarına maruz kaldıkları bir araştırmaya katılmaları için işe aldı (hissi statik elektrikle karşılaştırdı).
Şoklar verilirken, katılımcılara bir arkadaşının eli, metal bir nesne veya tabanca gibi görünen ve hissedilen ancak ateşleme mekanizması olmayan bir destek verildi. Silahlarla büyüyen katılımcılar için silah benzeri bir destek tutmanın en rahatı olduğunu söyledi Dr. Buttrick.
Dr. Çalışması henüz yayınlanmayan Buttrick.
Silahlara aşina olmayan katılımcılar için bunun tersi geçerliydi: bir kopya ateşli silah tutarken daha endişeli hale geldiler. “Silahlı bir evden gelmiyorsanız, silaha sahip olmak şoku daha da kötüleştirdi” dedi. “Sen daha sinirliydin.”
Ancak güvenlik bir yanılsama olabilir.
NRA gibi savunuculuk grupları, güvenli ateşli silah taşıma ve depolama ihtiyacını vurgular ve ateşli silahları daha güvenli hale getirmek için tasarlanmış eğitim programları sunar. Ancak eleştirmenler, sağlık görevlilerinin riskleri Amerikalılara iletme konusunda kötü bir iş çıkardığını söylüyor.
Birçok çalışma, ateşli silahlara kolay erişimin evi daha güvenli hale getirmediğini bulmuştur. Silahlı şiddeti sona erdirmeye adanmış kâr amacı gütmeyen Everytown for Gun Safety’nin kıdemli araştırma direktörü Sarah Burd-Sharps, bunun yerine, bulundurmanın intihar ve cinayet olasılığını artırdığını söyledi.
Tehlikeye dikkat çekmek için yapılan ilk çalışmalardan biri, 1993 yılında New England Journal of Medicine’de yayınlanan ve evde silah bulundurmanın cinayet riskini 2,7 kat artırdığını ortaya koyan bir makaleydi. üyeler veya yakın tanıdıklar. Sonuçlar o zamandan beri çok sayıda çalışmada tekrarlandı.
Burd-Sharps, “Kendinizi başarılı bir şekilde korumaktansa, bu silahın kurbanı olma olasılığınız çok daha yüksek” dedi ve silah sahiplerinin “trajik bir şekilde riskleri anlamadıklarını” da sözlerine ekledi.
Silah taşımak, bir kişinin tehditleri algılama biçimini değiştirebilir.
Amadou Diallo, yirmi yılı aşkın bir süre önce Bronx binasının ön verandasında 41 kez vurularak öldürüldüğünde, polis memurları onun elindeki cüzdanı silah zannettiklerini söylediler. 2014’te bir Cleveland polisi, 12 yaşındaki Tamir Rice’ı, çocuğun kopya “airsoft” silahının gerçek bir silah olduğuna inandığı için öldürdü.
Araştırmacılar, silahlı bir kişinin başkalarını silahlı olarak algılama ve tehdit edilmiş gibi tepki verme olasılığının daha yüksek olduğu fikrine giderek daha fazla odaklanıyor, bu kavram “silah düzenlemesi” olarak anılıyor.
Huntsville’deki Alabama Üniversitesi’nde psikoloji doçenti ve yakın tarihli bir araştırmanın ortak yazarı Nathan Tenhundfeld, “Cemaatın arkasındaki fikir, çevrede hareket etme yeteneğinizin çevreye gerçek bakışınızı değiştirmesidir” dedi. “Gun Embodiment, ‘Bir çekiç tuttuğunuzda her şey çivi gibi görünür’ diyen eski argo fikrini alıyor.”
Klişeler ve duygular, bir gözlemcinin bir silahı doğru bir şekilde tanımlama yeteneğini ve dolayısıyla belirli bir kişinin gerçekten silahlı olup olmadığını etkiler. Bir çalışma, katılımcıların beyaz bir kişinin silahlı olduğuna yanlış bir şekilde inandıklarına göre siyah bir kişinin silah tuttuğuna yanlış bir şekilde inanma olasılıklarının daha yüksek olduğunu buldu.
Bilgisayar simülasyonlarının kullanıldığı çalışmalarda, katılımcıların türban takıyor gibi görünen bir hedefe ateş etme olasılığı daha yüksektir.
Yakın zamanda silah düzenlemesi ile ilgili daha eski çalışmaları yeniden üretme girişiminde, Drs. Tenhundfeld ve diğer üniversite öğrencileri sahte bir silah veya nötr bir nesne – bir spatula verdiler. Bir bilgisayar ekranında görünen silah ve diğer yaygın eşyaların resimlerini izlerken eşyaları tuttular.
Yanıt olarak “ateş edip etmeyeceklerine” hızlıca karar vermeleri istendi. Katılımcılar silahı tuttuklarında tepki vermeleri daha uzun sürdü, silahlar ile tehdit edici olmayan nesneleri hızlı bir şekilde ayırt etmekte daha fazla güçlük çektiler ve daha fazla hata yaptılar.
“Önyargılı değillerdi – nesne ister silah ister ayakkabı olsun, sadece daha sık hata yaptılar” dedi Dr. Tenhundfeld.
Bu, bir silahın vücut bulmuş hali olabilir, dedi ve ekledi, “katılımcının çevrede hareket etme yeteneği, çevreyi nasıl gördüğünü etkiler – o silahı tutma şekli değiştirir ve Yol, dünyayı nasıl gördüğünüzü bozar. ”